Om te kunnen kijken
moet je je ogen opendoen.
Dat weet elke mens uit zichzelf.
Maar wie gekeken heeft,
heeft daarom nog niet gezien.
Kijken is immers niet genoeg,
kijken moet zien worden.
Kijken is opmerken,
zien is begrijpen.
En om goed te zien moet je
je ogen openhouden.
Een eerste blik is ingekleurd
met tinten uit het pallet
van de onbewuste vooringenomenheid.
Onze ogen merken eerst enkel op
wat onze gedachten toelaten
en zien nog niet wat we niet meteen
kunnen begrijpen of erkennen.
Zien doen we pas,
als we ons hart openzetten
voor het onverwachte,
voor het onvermoede,
voor wat onze eigen ideeën,
opvattingen, vermoedens
en vooronderstellingen
geneigd zijn weg te filteren
uit het beeld van de werkelijkheid.
Zien doen we pas,
als we kijken met een hart
dat zich verplaatst naar
het hart van de ander.
Dan wordt kijken een zien
dat begrijpt en invoelt.
Van kijken naar zien,
van zien naar begrijpen,
van begrijpen naar inzien.
Met een open blik
zien we meer, veel meer
dan wat zomaar zichtbaar is.
Met een open blik
zien we door alle geslotenheid
van ons eigen kijken heen.
Mark Van de Voorde
